Szkoda na osobie zgodnie z art. 444 Kodeksu cywilnego może wynikać z bezpośredniego uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia, a także utracenia całkowitej lub częściowej zdolności do pracy zarobkowej przez osobę poszkodowaną. Tym samym sprawca szkody może zostać zobowiązany do zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę lub
Przewoźnicy wielokrotnie stykają się ze szkodami w towarze i koniecznością płacenia odszkodowań z tego tytułu. Większość przewoźników ma wykupione polisy OCP, czyli ubepzieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, ale polisy te nie chronią przed wszystkimi sytuacjami. Często zdarza się, że towarzystwa ubezpieczeniowe odmawiają wypłaty odszkodowania lub wstrzymują te wypłaty. Dla przewoźników są to bardzo niekomfortowe sytuacje, dlatego że spedytorzy zdążyli już rozliczyć szkody, a odszkodowanie jeszcze nie jest wypłacone. Niestety nie zawsze jest tak, że wypłacenie zleceniodawcy pieniędzy za szkodę sprawia, że przewoźnik nabywa prawo do odszkodowania za wadliwie wykonane zlecenie transportowe. Jakiś czas temu pisaliśmy o postępowaniu w razie opóźnień w dostawie, o czym możecie przeczytać tutaj. Dziś zajmiemy się kwestią odpowiedzialności poszczególnych podmiotów w zawiązku z uszkodzeniem przesyłki. W branży transportowej funkcjonuje przekonanie, że gdy spedytor potrąci należność z tytułu szkody z wierzytelności, które przysługują przewoźnikowi, to towarzystwo ubezpieczeniowe wypłaca przewoźnikowi odszkodowanie. Jednakże czasami bywa tak, że ubezpieczyciel jeszcze przed wypłaceniem odszkodowania docieka, czy firma transportowa, która realizowała przewóz rzeczy, rzeczywiście jest uprawniona do odszkodowania. Wtedy okazuje się często, że przewoźnik nie ma żadnych dokumentów i może przedstawić jedynie dokumentację potwierdzającą zapłacenie spedytorowi. Sytuacja ta sprawi, że ubezpieczyciel nie wypłaci przewoźnikowi odszkodowania, dlatego że ten nie jest w stanie udokumentować, że firma spedycyjna miała uprawnienia, by dochodzić od niego roszczeń i zasadnie pobrała kompensatę na poczet roszczeń. Wstrzymanie wypłaty odszkodowania nie jest w takim przypadku złą wolą ubezpieczyciela, tylko po prostu wynika z braku możliwości jego wypłaty. Sam fakt, że zapłacono temu podmiotowi, który wnosił roszczenia, nie daje przewoźnikowi upewnień do odbioru odszkodowania, dlatego że roszczący też nie miał uprawnień do otrzymania odszkodowania. Zrozumienie, dlaczego tak się dzieje, jest możliwe po przyjrzeniu się dokładnie prawu, które to warunkuje. Uprawnienia do odszkodowania w prawie przewozowym Konwencja CMR i Prawo Przewozowe są zgodne w kwestii dochodzenia roszczeń wobec przewoźnika. Dochodzenie to nie jest zależne od tego, kogo dotknęła szkoda. Nie ma bowiem w przepisach pojęcia „poszkodowany”, a jedynie „uprawniony do dochodzenia roszczeń” lub też po prostu „uprawniony”. Roszczeń od przewoźnika może dochodzić albo nadawca, albo odbiorca przesyłki. To, kto może ich dochodzić, jest uzależnione od praw do rozporządzania przesyłką. Nadawca rozporządza przesyłką do momentu odbioru przesyłki i listu rozporządza przesyłką po jej odebraniu i przekazaniu listu przewozowego. Umowa na przewozy towarów jest dość specyficznie traktowana przez konwencję CMR. Art. 4 Konwencji CMR podaje, że list przewozowy CMR jest dowodem zawarcia umowy przewozu. List ten stanowi też potwierdzenie przyjęcia przesyłki przez przewoźnika, a kiedy list zostanie podpisany przez odbiorcę, to stanowi też dowód wykonania umowy. Tożsamość stron określa się przez podpisanie listu przewozowego oraz wpisanie na nim nazw lub nazwisk i adresów nadawcy oraz przewoźnika. Konwencja CMR stanowi więc, że umowa przewozu wiąże konkretne podmioty, które są określone w liście przewozowym. Odbiorca przez sam fakt odbierania przesyłki od przewoźnika nabywa prawa do dochodzenia od niego roszczeń. Dodatkowo też przewoźnik ponosi odpowiedzialność za szkodę w przesyłce względem odbiorcy. Wyjątek stanowi tutaj tylko sytuacja, kiedy ma miejsce utrata przesyłki i tym samym niemożność jej odebrania. W przypadku utraty towarów roszczeń dochodzi nadawca. Postanowienia konwencji CMR jasno określają, kto w umowie przewozowej jest nadawcą, przewoźnikiem i odbiorcą. Konwencja określa też prawa i obowiązki każdej ze stron oraz odpowiedzialność, jaką ponoszą. Ważne jest tutaj też pochylenie się nad tym, jaką rolę w transporcie pełnią pośrednicy i jakie są ich prawa. W łańcuchu dostaw udział biorą nie tylko nadawcy, przewoźnicy i odbiorcy, ale też spedytorzy, operatorzy logistyczni i pośrednicy. Między tymi ogniwami funkcjonują konkretne relacje umowne. Relacje te czasami mocno ingerują w kwestie odszkodowawcze. Nie można sobie przecież wyobrazić sytuacji, kiedy to nadawca lub odbiorca (w zależności od tego, kto w danym przypadku jest uprawniony) będzie kierował swoje roszczenia do przewoźnika, a pominie podmiot, któremu zlecił transport towarów. Roszczenia w większości przypadków kierowane są zgodnie z umownym porządkiem, czyli przejdą przez wszystkie ogniwa łańcucha transportowego i trafią do tego przewoźnika, czyli podmiotu zobowiązanego do wypłacenia odszkodowania. Przykład odpowiedzialności Załóżmy, że przewoźnik X przewozi towary od nadawcy Y do odbiorcy Z, a w czasie transportu przesyłka zostaje uszkodzona. Odbiorca Z odbiera przesyłkę w stanie uszkodzonym. Pierwsza ewentualność – przewóz zleca odbiorca Odbiorca Z kieruje roszczenie o odszkodowanie do przewoźnika X. W tym przypadku zleceniodawcą jest odbiorca Z, który kieruje roszczenia do spedytora A1, ten z kolei kieruje je do spedytora A2, a spedytor A2 do przewoźnika X1, który z kolei obciąża przewoźnika X2. Druga ewentualność – przewóz zleca nadawca W niektórych przypadkach jest tak, że przewóz zleca nadawca. Jeśli zleceniodawcą jest nadawca Y, to odbiorca Z nie biorący udziału w przewozie reklamuje dostawę u nadawcy Y. Ten natomiast kieruje swoje roszczenia do spedytora A1, który obciąża przewoźnika X1, a przewoźnik X1 obciąża przewoźnika X2. Prawo przewozowe zakłada, że zachowany musi być odpowiedni porządek zgłaszania roszczeń. Uprawnionym do dochodzenia odszkodowania jest odbiorca Z, natomiast zobowiązanym do wypłaty odszkodowania będzie przewoźnik X2. Niestety porządek postępowania reklamacyjnego jest często burzony przez utrwalone normy. Co można w takim przypadku zrobić? Kto ma uprawnienia do odszkodowania? Rozbudowana struktura transportowa składa się często z długich łańcuchów, a dodatkowo zamieszanie wprowadza tutaj fakt, że poszczególne podmioty działają w innych obszarach i na podstawie innych norm prawnych. Pomiędzy podmiotami są różne relacje. Nadawca i odbiorca zawierają ze spedytorem umowę spedycji lub przewozu. Spedytor A1 zawiera umowę ze spedytorem A2, natomiast spedytor A2 jest powiązany umową z przewoźnikiem X1. Między przewoźnikami X1 a X2 również są relacje oparte na umowach przewozu. Jeżeli dany podmiot nie wykona należycie zobowiązań, które z tej umowy wynikają, to ponosi odpowiedzialność względem drugiego. Ten przewoźnik, który nie wykona zobowiązania, staje się dłużnikiem wobec przewoźnika, który przewóz zlecił. Niewykonanie zobowiązania związane jest z obowiązkiem odszkodowawczym, który polega na naprawieniu szkody. Szkoda musi być naprawiona dłużnikowi, który ma uprawnienia do odszkodowania. Złożone relacje transportowe opierają się na wielu różnych umowach, które związane są nadal z tym samym przewozem. Jeśli więc w takiej sytuacji towar w transporcie zostanie uszkodzony, to nasuwają się pytania: kto jest w takiej sytuacji uprawniony do odebrania odszkodowania, kto powinien je wypłacić oraz komu i w jakiej kolejności trzeba to odszkodowanie wypłacić? Opierając się na konwencji CMR, odpowiedź byłaby bardzo prosta. Mianowicie w większości przypadków odszkodowanie odebrałby odbiorca, który jest określony na liście przewozowym. W niektórych przypadkach (wspomnianych wyżej), odszkodowanie przysługiwałoby nadawcy. Podmiotem ponoszącym odpowiedzialność, czyli zobligowanym do wypłacenia odszkodowania byłby zawsze przewoźnik. Niestety w praktyce to wszystko nie jest takie proste, dlatego że przewoźnik, który jest tutaj zobowiązany do wypłaty odszkodowania (w naszym przykładzie jest to przewoźnik X2), będzie wezwany do zapłaty odszkodowania nie przed odbiorcę, a przez przewoźnika X1. Artykuł 509 § 1. kodeksu cywilnego mówi, że wierzyciel nie ma prawa przenieść wierzytelności na osobę trzecią bez zgody dłużnika. Można to zrobić tylko poprzez przelew praw lub w drodze zapłaty należności wierzycielowi przez osobę trzecią. Kiedy wierzytelność zostanie przeniesiona, to uprawnienie do odszkodowania przechodzi z wierzyciela na osobę trzecią. To z kolei pozwala mu dochodzić roszczeń, które wcześniej przysługiwały wierzycielowi. Jeżeli przewoźników X1 i X2 łączy umowa przewozu, to przewoźnik X2 musi zapłacić odszkodowanie przewoźnikowi X1, ale tylko w sytuacji, kiedy przewoźnik X1 jest uprawniony do takiego odszkodowania. Uprawnienia tego może nabyć poprzez zapłacenie odszkodowania odbiorcy bądź spedytorowi. Jednakże spedytor A2 może być uprawniony tylko wtedy, kiedy zapłaci szkodę odbiorcy bądź spedytorowi A1, który dokonał zapłaty na rzecz odbiorcy. Widać więc wyraźnie, że o odszkodowanie może się ubiegać ten podmiot, który zapłacił roszczenia w stosunku do odbiorcy. Przewoźnik X2 zawsze będzie płacił odszkodowanie przewoźnikowi X1, ale tylko w sytuacji, kiedy ten zapłaci spedytorowi A2, natomiast spedytor A2 zapłaci spedytorowi A1, który z kolei zapłaci odbiorcy. Na pierwszy rzut oka sprawa wydaje się bardzo zagmatwana, ale w rzeczywistości zasady są tutaj bardzo proste. Czasami możliwe jest skrócenie tego łańcucha zobowiązań. Ma to miejsce w sytuacji, kiedy odbiorca przeleje prawa do roszczeń od przewoźnika X2 na któryś z podmiotów pośrednich. Może to zrobić na rzecz spedytora A1, A2 lub na przewoźnika X1. Kiedy natomiast przewóz zleca nadawca (jak wskazaliśmy to w wariancie drugim), to zapłacenie mu odszkodowania przez przewoźnika X2 nie jest wypełnieniem obowiązku pokrycia szkody uprawnionemu, dlatego że za uprawnionego przyjmujemy tutaj odbiorcę. Przelewanie praw zazwyczaj odbywa się poprzez zapłatę stosownej należności. Odszkodowanie z polisy OCP – kto ma uprawnienia? Polisa ubezpieczeniowa łączy stosunkiem prawnym zakład ubezpieczeń oraz ubezpieczającego. W przypadku ubezpieczeń OCP przedmiotem ubezpieczenia jest odpowiedzialność cywilna przewoźnika. Przewoźnik odpowiada za szkody na przesyłce, które powstały w trakcie transportu. W przypadku ubezpieczeń OCP beneficjentami są osoby trzecie, które doznały szkody na skutek zaniechań lub określonych działań skutkujących uszczerbkiem na przesyłce. Przewoźnik zawiera polisę OCP dla ochrony przewożonego mienia i pokrycia roszczeń osoby uprawnionej do odszkodowania. Prawo do odszkodowania zawsze będzie przysługiwało stronie, która jest uprawniona do dochodzenia roszczeń od przewoźnika, odbiorcy bądź nadawcy. Inne podmioty przewozu, czyli przewoźnicy pośredni oraz spedytorzy nabywają praw do dochodzenia odszkodowania tylko w drodze zapłaty bądź przelewu praw w sytuacji, kiedy zaspokoją roszczenia podmiotu uprawnionego, czyli odbiorcy bądź nadawcy przesyłki. Z kolei przewoźnik X2 nabywa uprawnienia ze swojej polisy OCP tylko w sytuacji, gdy pozostałe podmioty uczestniczące w transporcie rozliczą się między sobą, a podmiot uprawniony odbierze zapłatę za wynikłą szkodę. Podczas likwidacji szkody z ubezpieczenia OCP kwestia uprawnień jest niezwykle ważna. To, czy przewoźnik udokumentuje swoje uprawnienie, zależy od jego relacji ze zleceniodawcą, a także z ewentualnymi pośrednikami. W tym przypadku trzeba pamiętać o tym, że im dłuższy jest łańcuch zobowiązań związanych z pojedynczym transportem, tym trudniej jest udokumentować wzajemne rozliczenia pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w przewozie. To z kolei jest konieczne do określenia podmiotu, który jest uprawniony do odebrania odszkodowania. Jeżeli podmioty uczestniczące w transporcie chcą skrócić czas dochodzenia odpowiedzialności i wypłaty odszkodowania, powinny dokumentować uprawnienia odpowiednio wcześnie. To pozwoli również uniknąć sporów sądowych wynikających z trudności w określeniu podmiotu uprawnionego. Mimo że ubezpieczenie OCP chroni przewoźnika, w transporcie może uczestniczyć czasami tak wiele ogniw, że ich wzajemne relacje opóźnią wypłatę odszkodowania i utrudnią proces dochodzenia wzajemnych roszczeń. Tylko dokładne prowadzenie całej dokumentacji pozwala przyspieszyć te procedury i uniknąć wielu nieporozumień. Źródło zdjęcia głównego: Depositphotos
W konsekwencji odszkodowanie za naruszenie dóbr osobistych skutkującego uszkodzeniem ciała lub wywołaniem rozstroju zdrowia obejmie wszystkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu (art. 444 § 1
Wszystkie dochody, a także każdy inny przypadek wzbogacenia się należy zgłosić do skarbówki. Wówczas zostanie na Ciebie nałożony stosowny podatek. Czy zatem i odszkodowania powypadkowe są opodatkowane? Co należy zrobić, gdy już pieniądze zostaną przyznane? Nie każdy dochód podlega podatkom Odszkodowanie, pomimo iż jest rekompensatą strat, traktowane jest jako dochód. Mimo to nie ma konieczności odprowadzania podatku. Ordynacja podatkowa dopuszcza bowiem zwolnienie z podatku w następujących przypadkach: odszkodowania majątkowe i osobowe otrzymywane w ramach ubezpieczenia odszkodowania otrzymywane na podstawie ugód i wyroków sądowych renty powypadkowej Są to standardowe przykłady odszkodowań i to właśnie one zostają najczęściej przyznawane poszkodowanym. Zatem zazwyczaj poszkodowani nie muszą się martwić o rozliczenia ze skarbówką. Niestety, zdarzają się sytuacje, w których opłacenie podatku jest konieczne. Przedsiębiorca płaci zawsze.... Nieco inaczej sytuacja wygląda w przypadku przedsiębiorców. Zdarza się także, że starają się oni o odszkodowanie związane z prowadzoną działalnością. Przykładem może tu być wypadek w firmie. W takich przypadkach konieczne jest zapłacenie podatku od wypłaconego odszkodowania. Podobnie jest w sytuacji, gdy uszkodzeniu ulegnie ubezpieczony majątek firmy. Najczęściej dotyczy to samochodów, budynków lub mienia znajdującego się wewnątrz. Tutaj również konieczne jest opłacenie podatku dochodowego. … A w niektórych przypadkach także osoba indywidualna Zazwyczaj to przedsiębiorcy są podmiotami, którzy muszą płacić podatki od odszkodowania. Z reguły osoby indywidualne nie muszą płacić podatku dochodowego od odszkodowania. W rzadkich przypadkach znacznie różniących się od zwykłej procedury wypłaty odszkodowania, poszkodowany jest zmuszony zapłacić podatek. Do takich sytuacji należą: umowy z ubezpieczycielem i ugody pozasądowe przekazanie szkody zewnętrznej firmie Poszkodowany w takim przypadku bowiem zrzeka się właściwych roszczeń odszkodowawczych, za co otrzymuje wypłatę pieniężną. Wówczas nie jest to traktowane jako odszkodowanie, a właśnie honorarium i dlatego konieczne jest opłacenie podatku. Jeżeli poszkodowany otrzymał odszkodowanie za utracone korzyści, również musi zapłacić podatek. Odszkodowanie to bowiem nie pokrywa już wyrządzonych strat, ale tych, które potencjalnie mogłyby wystąpić. Należy też zwrócić uwagę, iż mowa tu o potencjalnych korzyściach majątkowych, od których również poszkodowany musiałby zapłacić podatek. Jak należy opłacić podatek? Nie należy obawiać się o terminy związane z opłaceniem podatku. Ewentualne podatki od odszkodowania są podatkami dochodowymi. A te są uwzględniane w PIT-11, który ubezpieczyciel dostarcza urzędowi skarbowemu i poszkodowanemu. Poszkodowany taką informację powinien otrzymać do końca marca w roku następujący po roku, w którym otrzymał odszkodowanie. Informacje z PIT-11 wystarczy zamieścić w swoim zeznaniu podatkowym i gotowe. Jeżeli Twoje odszkodowanie jest zwolnione z opodatkowania, nie musisz go uwzględniać w swoim zeznaniu PIT. Nie ma także potrzeby, aby w inny sposób zgłaszać taki dochód w skarbówce. Podsumowując — zazwyczaj nie ma konieczności płacenia podatku od uzyskanego odszkodowania. Jeżeli jednak zawarłeś umowę z ubezpieczycielem lub odsprzedałeś szkodę konieczne będzie opłacenie podatku. Jeżeli nie jesteś pewien, kiedy powinieneś zapłacić podatek, skontaktuj się z firmą odszkodowawczą lub urzędem skarbowym. Czytaj także Zaniżony kosztorys czy musisz iść... 11 września 2017 Zaniżony kosztorys czy musisz iść do sądu? Istnieje kilka sposobów na skuteczne odzyskanie godnego odszkodowania, a zaniżony kosztorys nie musi sprawiać, że kierowca będzie walczył w sądzie.
Odszkodowanie i zadośćuczynienie są odrębnymi instytucjami prawa cywilnego. Jednak wiele osób je myli i stosuje zamiennie, co może prowadzić do błędnych wniosków. Należy więc dokładnie ustalić, jakie dobro prawne zostało naruszone, oraz który rodzaj rekompensaty zastosować. Instytucja odszkodowania nakierowana jest na
Opłata za postojowe w wyniku szkody na taksówce Opublikowano 17 marca 2016 Jeżeli w wyniku wypadku komunikacyjnego ucierpi taksówka w zakres szkody majątkowej, oprócz odszkodowania za samochód, wchodzi jeszcze rekompensata za postój samochodu, który służy działalności zarobkowej. Nazywa się to odszkodowanie za postojowe. Odszkodowanie jest należne za okres, w którym ze względu na szkodę nie ma możliwości realizacji działalności zarobkowej. Wyróżniamy... czytaj więcej Błędy medyczne w Norwegii Opublikowano 14 marca 2016 W Polsce dochodzenie roszczeń za szkodę wynikającą z błędu medycznego jest bardzo trudne i zazwyczaj kończy się w sądzie, ponieważ szpital z reguły nie chce przyznać się do odpowiedzialności za szkodę w etapie przedsądowym. Wielu Polaków wyjeżdża na stałe do Norwegii gdzie ta sprawa wygląda dużo lepiej. W Norwegii wypłatą odszkodowań zajmuje się Norweski Fundusz Odszkodowawczy... czytaj więcej Dochodzenie rozszczeń – postępowanie adhezyjne Opublikowano 10 marca 2016 Istnieją dwa sposoby na dochodzenie roszczeń po wypadku. Pierwszą możliwością jest dochodzenie roszczenia na drodze postępowania cywilnego, drugą – na drodze postępowania karnego. Czas przedawnienia roszczeń przy postępowaniu cywilnym to 3 lata, przy karnym 10 lat, dlatego wybór często determinowany jest faktem jak dawno wydarzył się wypadek. Jeżeli minęło więcej niż 3 lata ... czytaj więcej Nie ma obowiązku wskazać kto prowadził samochód na zdjęciu z fotoradaru Opublikowano 07 marca 2016 W 2011 roku w Sądzie Rejonowym we Wrocławiu miała miejsce sprawa, gdzie Sąd nałożył grzywnę 300 zł na oskarżonego, który odmówił wskazania kto kierował samochodem na zdjęciu z fotoradaru. Sąd wydając wyrok powołał się na art. 96 par. 3 Kodeksu Wykroczeń, który jasno mówi, że grzywna zostanie nałożona gdy osoba nie wskaże na żądanie uprawnionego organu komu powierzyła kierowania... czytaj więcej Zadośćuczynienie za krzywdę osoby trzeciej w wypadku samochodowym Opublikowano 04 marca 2016 Jeśli osoba poniesie szkodę, na skutek wypadku nastąpi rozstrój zdrowia lub uszkodzenie ciała to należy jej się zadośćuczynienie. Co jednak w przypadku gdy na skutek uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia w wyniku wypadku zginie najbliższa nam osoba? W związku ze śmiercią brata w wypadku komunikacyjnym została wniesiona sprawa o zadośćuczynienie do Sądu pierwszej instancji. Sąd... czytaj więcej Zadośćuczynienie, a odszkodowanie Opublikowano 01 marca 2016 Wielu z nas używa naprzemiennie pojęć zadośćuczynienie i odszkodowanie, traktując je jako synonimy. Jednakże ich znaczenie nie jest takie samo i należy je odpowiednio rozróżniać. ZADOŚĆUCZYNIENIE Zadośćuczynienie jest jestem z dwóch sposobów, regulowanych przez polskie prawo, które służą do wyrównania szkody niemajątkowej. To w jakich przypadkach zadośćuczynienie może... czytaj więcej Niegroźna kolizja na parkingu Opublikowano 29 lutego 2016 Stłuczki na parkingach zdarzają się niezwykle często – przyczyną jest rozkojarzenie, pośpiech, a także stres, aby nie otrzeć się o inny samochód, a dodatkowo nie wjechać w nadjeżdżający. Warto wiedzieć jak należy się zachować w takiej sytuacji, jak ustalić sprawcę i co zrobić gdy sprawca kolizji uciekł z miejsca zdarzenia. Stłuczki na szczęście należą do grona niegroźnych... czytaj więcej Co zrobić po stłuczce? Opublikowano 26 lutego 2016 Wypadek i kolizja to dwa różne pojęcia. O wypadku mówimy gdy ktoś z uczestników odniósł obrażenia na ciele, natomiast kolizja występuje gdy nastąpi zderzenie co najmniej dwóch samochodów, w tym przynajmniej jeden musi być uszkodzony. Czego dopilnować, aby dochodzenie odszkodowań było skuteczne? (more…) czytaj więcej Naprawa samochodu po szkodzie całkowitej Opublikowano 24 lutego 2016 Szkoda całkowita występuje gdy wartość naprawy pojazdu, wyceniana według oryginalnych części, a także średniej ceny za roboczogodzinę przewyższa wartość samochodu w dniu szkody. Jednakże czasami istnieje możliwość naprawienia pojazdu i otrzymania odszkodowania ze strony towarzystwa ubezpieczeniowego. Szkoda całkowita jest bardzo korzystna dla ubezpieczyciela, dlatego bardzo wielu... czytaj więcej Zagraniczne towarzystwa ubezpieczeniowe – jak sobie z nimi radzić Opublikowano 19 lutego 2016 Wyjeżdżając na wakacje czy urlop gdzie będziemy podróżowali samochodem bardzo często nie zdajemy sobie sprawy co w przypadku gdy ulegniemy wypadkowi komunikacyjnemu. Nie wiemy do kogo się zwrócić i jakie prawa nam przysługują. Unia Europejska stworzyła sieć pomocy prawnej, której nazwa brzmi FIT-NET. Sieć ta ma na celu polubowne rozstrzyganie sporów, które powstają między konsumentem... czytaj więcej
W przypadku kierowców zawodowych, do których bez wątpienia zaliczają się kierowcy taksówek, szkoda powstała na skutek kolizji bądź wypadku, niesie za sobą skutki dwojakiego rodzaju.
Określenie w umowie zadatku nie ogranicza odpowiedzialności odszkodowawczej strony, która nie wykonała umowy. W przypadku zaistnienia szkody poszkodowany może, zamiast zadatku, ubiegać się o stosowne odszkodowanie. Zadatek jest dodatkowym zastrzeżeniem umownym, którego celem jest wzmocnienie danego zobowiązania. Zgodnie z art. 394 Kodeksu cywilnego jeżeli strony zawarły w umowie postanowienie dotyczące zadatku to w przypadku niewykonania umowy przez jedną ze strony, druga strona może bez wyznaczenie terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować. W sytuacji, gdy sama dała zadatek, wtedy ma możliwość zażądać sumy dwukrotnie przypadku gdy Jan dał 2 tys. zł zadatku, to w przypadku niewykonania umowy przez jego kontrahenta, będzie miał roszczenie o zapłatę 4 tys. zadatku jest wzmocnienie umowy. Zastrzeżenie zadatku zwiększa pewność co do drugiej strony, która w razie niewykonania swoich obowiązków, narazi się na konkretne straty również serwis: Finanse Zadatek a odszkodowanieZastrzeżenie w umowie zadatku nie ogranicza strony w przypadku, gdy niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy przez kontrahenta, naraziło ją na szkody. W takiej sytuacji strona może dochodzić odszkodowania. Sprawę przesądził Sąd Najwyższy w 2009 r., który wyraźnie wskazał iż zadatek pełni funkcję uzupełniającą w stosunku do odpowiedzialności odszkodowawczej niesolidnego kontrahenta. Poszkodowana strona ma w takiej sytuacji możliwości wyboru. Może zgodnie z art. 394 Kodeksu cywilnego odstąpić od umowy oraz zatrzymać otrzymany zadatek lub zażądać zwrotu podwójnego jego oprócz tego uprawnienia, poszkodowana strona może domagać się od dłużnika wykonania zobowiązania oraz odszkodowania za szkody wynikłe w skutek niewykonania zobowiązania. Taką możliwość daje przepisy art. 471 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym dłużnik jest obowiązany do naprawienia szkody w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania również serwis: UmowyW odróżnieniu od odpowiedzialności odszkodowawczej zatrzymanie zadatku lub żądanie zwrotu jego podwójnej wartości nie jest uzależnione od powstania prawna:Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 nr 16 poz. 93 z późn. zm.). Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie.
. 200 191 246 249 30 608 521 171
szkoda na taksówce a odszkodowanie za postojowe
