Podatek od transakcji finansowych, który rozważa PiS, w różnych wersjach obowiązuje już w wielu krajach świata, a w Europie we Francji, Wielkiej Brytanii i na Węgrzech. Zgodnie z rekomendacją Komisji Europejskiej od 2016 r. zamierza go wprowadzić większość państw strefy euro. Zwolennicy podatku od transakcji finansowych (FTT) zwracają uwagę, że ogranicza on krótkoterminowe i automatyczne transakcje spekulacyjne, eliminuje bańki spekulacyjne, jednocześnie odwodzi ludzi od angażowania się w działalność nastawioną - jak określają to eksperci z amerykańskiego ośrodka Tax Policy Center - "na zysk o małym lub żadnym znaczeniu społecznym". Zachęca ich ponadto do długoterminowych inwestycji i pozwala pokryć koszty ewentualnego wsparcia dla sektora finansowego, czy zmniejszenia długu publicznego. Przeciwnicy FTT przekonują, że podatek powoduje ucieczkę kapitału na inne rynki finansowe, uderza w oszczędności klasy średniej i emerytów, jest nieskuteczny, zniechęca do inwestycji i zachęca do unikania fiskusa. Podkreślają też, że destabilizuje działalność gospodarczą, gdyż nierównomiernie rozkłada się na aktywa i sektory. Współautor programu gospodarczego PiS, poseł Henryk Kowalczyk mówił niedawno w wywiadzie dla PAP, że jeśli chodzi o zapowiadany przez PiS podatek bankowy, to "na stole" są dwie propozycje - podatku od aktywów, w wysokości 0,39 proc. oraz właśnie podatek od transakcji finansowych. Polecamy: 500 pytań o VAT odpowiedzi na trudne pytania z interpretacjami Ministerstwa Finansów (PDF) Polecamy: Przewodnik po zmianach w ustawie o rachunkowości 2015/2016 (PDF) Podatek od transakcji finansowych określa się mianem "podatku Tobina" (od nazwiska noblisty Jamesa Tobina, który proponował "karanie" krótkoterminowych transakcji na rynku kasowym). W krajach anglosaskich nazywa się go także "podatkiem Robin Hooda" (od imienia bohatera angielskich legend średniowiecznych - banity, który łupił bogatych i dawał biednym), gdyż dotyczy tylko zamożnych, których stać na inwestycje w sektorze finansowym. Jest on narzędziem starym, stosowanym w Europie już od XVII wieku. W Wielkiej Brytanii pojawił się w 1694 roku w postaci opłaty skarbowej (tzw. stamp duty), dotyczącej określonego rodzaju transferów. Opłata w wysokości 0,5 proc. obowiązuje do dziś tam, gdzie papiery wartościowe wydaje podmiot zarejestrowany w Wielkiej Brytanii, a transakcja prowadzi do zmiany tytułu własności. Eksperci z Tax Policy Center szacują, że "stamp duty" przynosi brytyjskiemu budżetowi do około 3 mld funtów rocznie. Władze brytyjskie rozważają jednak jego zniesienie, gdyż wielu brokerów wykorzystuje luki prawne i potrafi go ominąć. Podatek sprawia ponadto, że gracze giełdowi w celu uniknięcia opodatkowania przenoszą część swych transakcji z londyńskiego City na nowojorską Wall Street. W 2012 roku podatek od transakcji finansowych wprowadziła Francja. Wynosi 0,2 proc. i obejmuje transakcje papierów wartościowych spółek o wartości powyżej 1 mld euro, obecnych na paryskim parkiecie. Dla transakcji o wysokiej częstotliwości i dla swapu ryzyka kredytowego (CDS) ma wartość 0,01 proc. wartości nominalnej. W celu zabezpieczenia się przed ucieczką kapitału poza granice kraju, francuski rząd wykluczył z podatku obligacje skarbowe i korporacyjne czy inne od CDS instrumenty pochodne. Tax Policy Center twierdzi, że mimo zabezpieczeń ze strony rządu Francji podatek przyniósł spadek obrotów na giełdzie w Paryżu. Na Węgrzech podatek od transakcji finansowych opiewający na 0,1 proc. wprowadził prawicowy rząd Viktora Orbana. Wszedł on w życie w styczniu 2013 roku. Duże doświadczenie z podatkiem od transakcji finansowych ma Szwecja. Socjaldemokratyczny rząd w Sztokholmie w 1984 roku wprowadził podatek od transakcji papierów wartościowych wynoszący 0,5 proc. Szybkie kupno i sprzedaż skutkowały więc opłatą wynoszącą 1 proc. od transakcji. Wartość podatku podwojono w 1986 roku. Z czasem okazało się jednak, że podatek nie przynosi spodziewanych wpływów do budżetu. Co więcej, z powodu jego wprowadzenia doszło do spadku kursów akcji na giełdzie w Sztokholmie, ograniczenia obrotów, a blisko 1/3 operacji giełdowych wyprowadzono z kraju. Po zmianie władzy w 1991 roku centroprawica postanowiła znieść podatek od transakcji finansowych. Analitycy głównie zestawiają ze sobą podatek wprowadzony w Szwecji, z tym, który obowiązuje w Wielkiej Brytanii. Jak zauważa kanadyjski ekspert Marion G. Wrobel, podatek może przynieść negatywny skutek, gdy wprowadzi go kraj o relatywnie słabej gospodarce, w pobliżu której działa dobrze rozwinięty rynek kapitałowy. Wskazuje tu na przykład rynku szwedzkiego, który - gdy w Szwecji obowiązywał podatek od transakcji finansowych - aktywa przeniósł do Londynu. Według propozycji Komisji Europejskiej unijny podatek od transakcji finansowych (w skrócie EU FTT, z ang. Financial Transaction Tax) ma być nakładany na wszystkie transakcje, których przedmiotem są instrumenty finansowe, a przeprowadzane pomiędzy instytucjami finansowymi, jeżeli co najmniej jedna ze stron transakcji znajduje się w UE. Ma być niski - obrót akcjami i obligacjami byłby opodatkowany według stawki wynoszącej 0,1 proc., a obrót instrumentami pochodnymi według stawki wynoszącej 0,01 proc. KE zakłada, że pomoże w walce z kryzysem zadłużeniowym oraz ograniczy spekulacje na rynkach finansowych. Włączenie się do niego od 1 stycznia 2016 roku zadeklarowało 11 państw strefy euro: Austria, Belgia, Estonia, Francja, Grecja, Hiszpania, Niemcy, Portugalia, Słowacja, Słowenia i Włochy. Słychać też głosy sprzeciwu: najgłośniej protestują kraje UE, które z transakcji finansowych czerpią duże zyski, a więc Wielka Brytania, Luksemburg, Cypr i Malta. Komisja w swej ocenie skutków podaje, że unijny podatek od transakcji finansowych przyniesie od 16,4 do nawet 400 mld euro (zależeć to ma od wolumenu obrotów akcji oraz samej wartości podatku). Ta kwota nie zwiększyłaby unijnego budżetu, ale o tyle odciążono by wpłaty narodowe w ramach obecnych składek państw do budżetu UE liczonych na podstawie ich PKB. Francuskie władze poinformowały, że rozwiązanie unijne zostanie zintegrowane z podatkiem krajowym. Poza zadeklarowaną "11" pozostałe kraje członkowskie zajęły różne stanowiska w sprawie EU FTT. Bułgaria sprzeciwia się podatkowi w granicach Unii. Według władz w Sofii taki podatek ma sens tylko wtedy, gdy obowiązuje na całym świecie, gdyż inaczej stanowi zagrożenie dla konkurencyjności unijnej gospodarki. Chorwacja jeszcze nie zadeklarowała udziału w podatku. Jednak szef socjaldemokratycznego rządu Zoran Milanović wyraził opinię, iż jest on potrzebny. Cypr jest przeciwny EU FTT. Według rządu w Nikozji taki podatek stanowiłby "katastrofę dla cypryjskiej gospodarki". Cypr to jeden z rajów podatkowych w granicach UE. Czesi, którzy byli EU FTT przeciwni, złagodzili stanowisko. Rząd Bohuslava Sobotki jest podzielony w tej sprawie: podatkowi sprzyjają socjaldemokraci i ludowcy, sceptycznie wyraża się o nim trzeci partner koalicji - partia ANO i jej szef, minister finansów Andrej Babisz. Dania sprzeciwia się podatkowi, ale nie wyklucza zmiany stanowiska w przyszłości. Finlandia początkowo popierała włączenie się do EU FTT. Rządząca od tego roku centroprawicowa koalicja nie wyraża jednoznacznej opinii. Holandia zapowiada włączenie się do inicjatywy. Warunkuje to jednak wykluczeniem z podatku funduszy emerytalnych i jak podkreśla, "póki co" jej warunki nie są spełnione. Irlandia popiera EU FTT obowiązujący w całej UE, ale sprzeciwia się ograniczeniu go do strefy euro. Na razie nie chce włączyć się do inicjatywy, a swoje przystąpienie uzależnia od udziału Wielkiej Brytanii. Litwa z początku nie planowała udziału w EU FTT. Uznała jednak, iż dokona oceny ewentualnych ryzyk i korzyści, i z czasem podejmie decyzję, czy się włączy. Luksemburg nie sprzeciwia się idei EU FTT, ale uważa, że powinien to być podatek globalny, a nie unijny. Nie włączy się do inicjatywy. Łotwa do EU FTT podchodzi ostrożnie, wyrażając obawy, że podatek ograniczy jej konkurencyjność. Władze w Rydze zapowiedziały jednak, że będą śledzić sprawę i z czasem podejmą decyzję, czy włączą się do niego, czy też nie. Malta sprzeciwia się podatkowi, argumentując, że ograniczy on konkurencyjność maltańskiego sektora finansowego. Rumunia popiera EU FTT, który obejmie całą Unię Europejską. Przewiduje, że w przyszłości włączy się do inicjatywy. Szwecja jest przeciwna EU FTT i nie zamierza go wprowadzać. Wskazuje, że funkcjonujący w Szwecji w latach 1986-1991 podatek od transakcji finansowych przyniósł krajowi więcej szkody, niż pożytku. Węgry opowiadają się za EU FTT. Prawicowy rząd Viktora Orbana wprowadził podobny podatek od transakcji finansowych w wys. 0,1 proc.; obowiązuje od stycznia 2013 roku. Wielka Brytania także sprzeciwia się podatkowi. Według Londynu taki podatek ma sens tylko wówczas, gdy obejmie cały świat. Polska "neutralnie" przygląda się planom UE związanym z EU FTT. Jak podkreślił minister finansów Mateusz Szczurek, domaga się jednak zbadania wpływu ewentualnego podatku na rynki finansowe i budżety krajów, które go nie wprowadzą. (PAP)
Jednostka prowadząca kasę ze względu na niewielką liczbę operacji gotówkowych sporządza raporty kasowe za okres tygodnia. Stan gotówki w kasie na dzień 2 września 2019 r. wynosił 950 zł. Za okres od 2 do 6 września 2019 r. sporządzono raport kasowy nr 36/2019. W kasie miały wówczas miejsce następujące operacje gotówkowe:
Na czym polega handel towarami konsumpcyjnymi na rynku regulowanym? Wśród towarów konsumpcyjnych, które najczęściej podlegają obrotowi na takiej giełdzie, są zboża, jak pszenica, żyto czy kukurydza. Poza tym na giełdach towarowych handluje się soją, cukrem, kawą i bawełną. Są to więc towary masowe o wspólnych cechach. Ale obok transakcji rzeczywistych, na giełdach dokonywane są też transakcje nierzeczywiste. Handel towarami konsumpcyjnymi może przybrać dwie główne postacie. Jedną z nich są transakcje rzeczywiste, stanowiące faktyczną sprzedaż lub zakup towaru. Transakcje te mogą obejmować wymóg natychmiastowej dostawy lub obowiązek załadowania towaru. Ale występują też transakcje nierzeczywiste, których celem jest wyłącznie spekulacja. Te tzw. transakcje gotówkowe dzielą się jeszcze na transakcje typu futures i transakcje opcyjne. Transakcje futures często można pomylić z kontraktami CFD. Jednak futures stanowią przedmiot obrotu na rynku regulowanym, a kontrakty CFD – przedmiot obrotu na rynku pozagiełdowym. Poniżej przyjrzymy się transakcjom nierzeczywistym obejmującym dobra konsumpcyjne. Jak wygląda handel towarami konsumpcyjnymi Na giełdach towarowych przedmiotem obrotu są przede wszystkim kontrakty terminowe futures. Pewnie zastanawiasz się dlaczego, ale to bardzo proste. Większość traderów wcale nie jest zainteresowana fizycznym zakupem produktu, lecz tylko spekulacją o jego cenie. Towary konsumpcyjne stanowią wdzięczny instrument bazowy dla kontraktów futures bez fizycznej dostawy. Czyli takich transakcji, których wygaśnięcie prowadzi do powstania obowiązku dla jednej ze stron w zakresie wyrównania różnicy pomiędzy ceną kontraktu terminowego i ceną towaru. Przystępując do handlu dobrami konsumpcyjnymi, należy wybrać odpowiedniego brokera. Ale o tym opowiemy Ci już w kolejnym paragrafie. Wybierz brokera i otwórz konto Wybór odpowiedniego brokera do handlu kontraktami futures to już część sukcesu. Rzecz jasna ważne jest, by broker posiadał stosowną licencję i podlegał kontroli Komisji Nadzoru Finansowego albo innemu, zagranicznemu organowi regulacyjnemu. Ale istotne jest też to, jakie pośrednik oferuje Ci możliwości w zakresie analizy technicznej. Brokerzy polecani na naszej stronie udostępniają klientom kilkadziesiąt wskaźników analizy technicznej, w tym średnie kroczące. Poza tym na naszych platformach znajdziesz także liczne rekomendacje oraz sygnały inwestycyjne dla najważniejszych instrumentów finansowych. Najlepsi brokerzy do handlu towarami konsumpcyjnymi Zakup kontraktów futures na dobra konsumpcyjne Kupując kontrakt typu futures, otwieramy de facto pozycję długą na danym dobru konsumpcyjnym. Nasz kontrahent dokonuje z kolei sprzedaży aktywów, czyli otwiera pozycję krótką. Warunki naszego kontraktu są wystandaryzowane w zakresie rodzaju towaru, jego jakości, a także w zakresie terminu jego wykonania i sposobu rozliczenia. Istotą futures jest jednak to, że po zakupie kontraktu strona kupująca może go sprzedać dalej przed jego wygaśnięciem. Nie musi nawet informować o tym drugiej strony. Możliwość wyjścia z kontraktu dają nam tak naprawdę warunki ustalane przez giełdę. I o tym opowiemy poniżej. Jak handlować dobrami konsumpcyjnymi Kontrakty futures to instrumenty finansowe dostępne na zorganizowanych rynkach giełdowych. A zatem to właśnie giełda, a nie strony kontraktu, ustala warunki takiej transakcji. Poza, rzecz jasna, ceną aktywów – ustalenie jej należy do kupującego i sprzedającego. Otwierając pozycję długą (kupując kontrakt), liczymy na wzrost wartości instrumentu bazowego. Wtedy kupujemy go poniżej zakontraktowanej ceny i sprzedajemy z zyskiem na rynku kasowym. Otwierając pozycję krótką (sprzedając kontrakt), liczymy z kolei na spadek wartości aktywów bazowych. Jeśli mamy rację, to sprzedamy dobra konsumpcyjne po cenie wyższej, wynikającej z zawartego kontraktu futures. Jak handlować dobrami konsumpcyjnymi przy pomocy kontraktów CFD Kontrakty CFD są znacznie przystępniejsze dla inwestorów detalicznych niż kontrakty terminowe futures. Te ostatnie, z uwagi chociażby na wielkość depozytu zabezpieczającego, stanowią przedmiot obrotu przede wszystkim wśród inwestorów instytucjonalnych. Inwestorzy detaliczni częściej inwestują w kontrakty różnicowe, obierając kontrakty futures na swój instrument bazowy. Mówiąc jeszcze prościej, kontrakty futures wymagają od traderów zainwestowania znacznie większego kapitału w celu otwarcia pozycji, niż kontrakty na różnicę kursową. Kontrakty CFD pozwalają też skorzystać z dźwigni finansowej i tym samym znacząco zwiększyć wielkość zainwestowanego kapitału. O tym jednak powiemy dokładniej w kolejnej części. Dźwignia finansowa Dźwignia finansowa stosowana w kontraktach różnicowych CFD pozwala otworzyć pozycję o znacznie większej wartości. Przypuśćmy, że mamy 1000 zł, a chcemy otworzyć pozycję długą na cukrze, przewidując, że jego cena w najbliższym czasie wzrośnie. Z dźwignią w wysokości 10:1 możemy zainwestować nie 1000 zł, a 10,000 przypadku trafnego przewidzenia tendencji wzrostowej (dajmy na to, wartość cukru poszła w górę o 10%), zyskujemy nie 1100 zł, ale 11,000. Czyli dokładnie 10 razy więcej. Zobaczmy jednak, jak kwestia zysku wygląda w przypadku kontraktów terminowych futures. Zysk Kontrakty terminowe futures na towarach konsumpcyjnych stanowią obiecującą inwestycję. Strony zawierające tego typu kontrakt zobowiązują się do sprzedaży lub kupna określonego instrumentu bazowego (u nas bawełny, cukru czy pszenicy) w ściśle określonym terminie i po określonej cenie (cenie terminowej). Jak jednak wspominaliśmy wyżej, z futures można wyjść w dowolnym momencie. Najczęściej dokonuje tego strona, która ma większą szansę na zysk. W tym celu zawiera ona transakcję „odwrotną”, kupując lub sprzedając tę samą liczbę kontraktów. Porady dotyczące tego, jak handlować, by osiągnąć zysk, przeczytasz już w następnym paragrafie. Handel towarami konsumpcyjnymi: porady Dobra konsumpcyjne stanowią bardzo atrakcyjne instrumenty bazowe dla kontraktów terminowych futures. Przede wszystkim dlatego, że mają one ten potencjał zmienności, zależny od wielu czynników (w tym zwłaszcza pogody). Aby zatem osiągnąć zysk z handlu dobrami konsumpcyjnymi, należy uważnie śledzić, co dzieje się w regionach, w których nasze dobra są wytwarzane. Trading to w końcu nie wróżenie z kart, tylko podejmowanie decyzji na podstawie dogłębnej analizy przeróżnych wskaźników. Analizy pozwalającej trafnie przewidzieć trendy wzrostowe lub spadkowe. Poniżej opowiemy Ci też co jeszcze, poza pogodą, wpływa na ceny dóbr konsumpcyjnych. Zobacz, co wpływa na cenę dóbr konsumpcyjnych Na cenę dóbr konsumpcyjnych, takich jak bawełna, pszenica, kukurydza czy kawa, w sposób bezsprzeczny najbardziej wpływają warunki pogodowe. Ale nie tylko. Ważny jest także klimat polityczny, nakładane na państwa ograniczenia, embarga lub konflikty zbrojne. Co więcej, niezwykle ważna jest także polityka ekonomiczna prowadzona przez głównych eksporterów pewnych dóbr. Jeśli na przykład kilku największych producentów kakao przeznaczy pod uprawy kakaowców zbyt duże połacie ziemi, to cena kakao może spaść. Wszystko to dlatego, że na rynkach będzie zbyt duża podaż tego towaru, a wówczas jego cena zawsze idzie w dół. Wybierz strategię handlu dobrami konsumpcyjnymi Jeśli chodzi o strategie handlu w oparciu o kontrakty futures, to jest ich niemało. Jedną z nich (wbrew nazwie) jest otwieranie i zamykanie kontraktów w bardzo krótkim przedziale czasowym, nawet w ciągu kilku minut. Taka strategia nie pozwala zbyt wiele zarobić na jednej transakcji, ale jeśli dokonamy ich w ciągu dnia dużo, to sytuacja może się już przedstawiać zgoła inaczej. Warto przy tym jednak zaznaczyć, że strategie na granie w krótkim przedziale czasowym nie są polecane niedoświadczonym graczom. Wymagają one ponadto ogromnej koncentracji i popartego doświadczeniem wyczucia czasu. Inną ciekawą i nieco prostszą strategią handlu kontraktami terminowymi futures jest strategia podążania za trendem. Strategia ta zakłada, że podążając za trendem mamy znacznie większe prawdopodobieństwo na osiągnięcie zysku, niż działając na przekór temu trendowi. Korzystając z takiej strategii, nie należy rzecz jasna otwierać pozycji na instrumencie bazowym (u nas na jednym z dóbr konsumpcyjnych), którego cena jest bardzo niska. Wówczas bowiem nie wiemy jeszcze, czy i jaki trend może się w przypadku tych aktywów wykształcić. W tej strategii najpierw należy dostrzec trend, a dopiero później inwestować pieniądze. Zdecyduj jaką pozycję otwierasz: długą czy krótką Decyzja w kwestii tego, jaką otworzymy pozycję, zależy od posiadanych aktywów i przewidywanego trendu. Otwierając pozycję długą, czyli kupując kontrakt z zobowiązaniem zapłacenia zań w ustalonym terminie, liczymy na wzrost ceny instrumentu bazowego. I odwrotnie – otwierając pozycję krótką, czyli sprzedając kontrakt z zobowiązaniem odsprzedania go po określonej cenie, liczymy na spadek ceny instrumentu bazowego. W każdym z tych przypadków, w razie trafnego przewidzenia trendu, zakładająca się strona osiągnie zysk. Nabywca sprzeda towar po wyższej cenie na rynku kasowym. Sprzedający sprzeda z kolei towar po cenie wyższej niż rynkowa. Wyznacz sobie granice Kontrakty futures służą głównie do spekulacji, więc nie musimy się obawiać, że nie sprzedamy kupionych przez nas aktywów. Zawsze bowiem znajdzie się kontrahent, który kupi nasze dobra konsumpcyjne, zanim dojdzie do fizycznej dostawy. Niektórzy brokerzy posiadają zresztą specjalne zabezpieczenia, które uniemożliwiają fizyczną realizację dostawy (fizyczne rozliczenie transakcji). Osoby stawiające dopiero pierwsze kroki na giełdzie mogą niektóre instrumenty finansowe przetestować w wersji demo. Poza tym niedoświadczeni traderzy powinni zdecydowanie wystrzegać się handlu za pomocą dźwigni finansowej. W następnym paragrafie powiemy kilka słów o ryzyku związanym z lewarowaniem kontraktów futures. Handel towarami konsumpcyjnymi: ryzyko Handel towarami konsumpcyjnymi przy pomocy lewarowanych kontraktów terminowych futures wiąże się ze szczególnym ryzykiem. Efekt dźwigni może przynieść naprawdę spory zysk, ponieważ dochodzi do obrotu kapitałem o większej wartości, niż wynosi depozyt zabezpieczający. Ale lewar, stanowiący prawdziwy filar kontraktów futures, to zawsze broń obosieczna. Obracanie kapitałem większym niż rzeczywisty (z nadzieją na zysk) oznacza, że równie wiele możemy stracić. Dźwignia dla jednych działa zatem jak wyrzutnia statku kosmicznego, a dla innych jak zapadnia. Jeśli na przykład zastosujemy lewar 10:1, to możemy powiększyć majątek 10-krotnie albo 10-krotnie go uszczuplić. Handel towarami konsumpcyjnymi: podsumowanie Handel towarami konsumpcyjnymi, z uwagi na zmienność notowań, stanowi łakomy kąsek dla wielu spekulantów, także dla traderów detalicznych. Najlepiej do handlu dobrami konsumpcyjnymi nadają się kontrakty terminowe futures. Pozwalają one sprzedać / kupić towar po ściśle określonej cenie i na tym zarobić. Na kontraktach futures otwieramy zarówno pozycje długie, jak i krótkie, i możemy stosować dźwignie finansowe. Handel futuresami wymaga jednak dogłębnej analizy rynku; tendencji wzrostowych i spadkowych, a także znajomości mechanizmów rządzących giełdą. Futures stanowią bowiem element rynku regulowanego, a nie, jak kontrakty CFD, element rynku pozagiełdowego OTC.
Rozdział 13. Zasady zamknięcia i przedterminowego rozliczenia transakcji na wniosek Klienta 10 Rozdział 14. Przypadki naruszenia i przedterminowe rozliczenie transakcji przez PKO Bank Polski SA 11 Rozdział 15. Rozwiązanie Umowy 12 Rozdział 16. Tryb wnoszenia i rozpatrywania reklamacji w PKO Banku Polskim SA 12 Rozdział 17.
Sprzedaż przez Internet (czyli sprzedaż wysyłkowa) to w Polsce najszybciej rosnący kanał dystrybucji. Warto wiedzieć, że pod względem podatkowym różni się nieco od sprzedaży w tradycyjnej formie. Poznaj zasady dokonywania sprzedaży przez Internet! Sprzedaż przez Internet a podatek dochodowy Zgodnie przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 14 ust. 1c) za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi w całości lub w części, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Przychodu natomiast nie stanowią otrzymane zaliczki na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach rozliczeniowych (art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W przypadku sprzedaży wysyłkowej powyższa ogólna zasada jest jak najbardziej obowiązująca. Wystawiona faktura sprzedaży, z formą płatności przelewem czy za pobraniem (Poczta Polska/kurier), skutkuje powstaniem przychodu podatkowego. Nie ma znaczenia fakt, kiedy otrzymamy faktyczną zapłatę. Przychodem są bowiem kwoty należne, nawet jeśli nie zostały faktycznie otrzymane. Natomiast przy sprzedaży przez Internet należy zwrócić uwagę na zapłaty wpływające przed wystawieniem faktury i ich charakter. Zaliczka na poczet zamówienia, które będzie realizowane w następnych okresach, nie będzie podstawą do opodatkowania. Natomiast zapłata "z góry", która ma charakter ostateczny i definitywny, podlega opodatkowaniu - jest bowiem warunkiem realizacji zamówienia. W takich przypadkach wpłata nie jest traktowana jako zaliczka czy przedpłata i należy ją wykazać jako przychód w podatku dochodowym (zapis w KPiR lub ewidencji przychodów u ryczałtowców). Takie stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna z dnia 19 lipca 2010 r., nr IBPBI/1/415-439/10/ZK, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: "(...) otrzymanie z góry zapłaty za zakupiony towar generuje powstanie u sprzedającego przychodu z prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej już w momencie jej otrzymania (...) uregulowania należności za zakupiony towar przed jego otrzymaniem nie można utożsamiać z zaliczką bądź przedpłatą (...)". Sprzedaż przez Internet a podatek VAT Obowiązek podatkowy z tytułu podatku VAT powstaje zasadniczo z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT. Jednak jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część należności - w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19a ust. 8 ustawy o VAT). Zapłata otrzymana przed wysyłką towaru a moment powstania obowiązku podatkowego VAT W przypadku wysyłkowej sprzedaży przez Internet otrzymanie zapłaty (całościowej lub częściowej) przed wysyłką towaru powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Przy podatku VAT istotna jest data wpływu pieniędzy na konto bankowe lub inne dedykowane mu konto, jeżeli korzysta się z elektronicznych płatności. Bez względu na charakter otrzymanej zapłaty - czy jest to zaliczka, przedpłata, czy też należność za zakup - obowiązek z tytułu VAT powstanie w momencie otrzymania zapłaty. Natomiast jej charakter będzie miał znaczenie jedynie dla celów prawidłowego udokumentowania, jak już zostało wspomniane, dla celów określenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym. W praktyce przy wysyłkowej sprzedaży przez Internet najczęściej mamy do czynienia z otrzymaniem należności jako sprzedaży, a nie zaliczki. Data sprzedaży przy sprzedaży wysyłkowej za pobraniem Data sprzedaży, w rozumieniu daty dostawy towaru, dużego znaczenia nabiera w przypadku sprzedaży towaru za pobraniem. Przy sprzedaży przez Internet, przy której płatność otrzymywana jest dopiero po wysyłce, istotne znaczenie ma data dostawy towaru. Dzieje się tak dlatego, że obowiązek podatkowy przy sprzedaży za pobraniem powstaje w momencie dostawy towaru lub w momencie otrzymania płatności - w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło jako pierwsze. W praktyce zwykle pierwszym zdarzeniem jest dostawa towaru, która wyznacza moment powstania obowiązku podatkowego dla celów VAT. Podczas wystawiania faktury przy sprzedaży wysyłkowej za pobraniem sprzedawca nie określa daty sprzedaży/dokonania dostawy towaru, ponieważ zazwyczaj nie jest ona znana w momencie wystawienia faktury. Stanowisko na ten przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej wydanej 13 kwietnia 2015 r. (nr sygn. IPTPP4/443-918/14-6/OS): "W przypadku, gdy zapłata za wydany towar kurierowi następuje za pobraniem po dostarczeniu towaru klientom, będącymi zarówno osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, jak i rolnikami ryczałtowymi oraz nabywcami będącymi podatnikami, nabywcami niebędącymi podatnikami, to Wnioskodawca jest zobowiązany jako datę sprzedaży na fakturze przyjąć datę wydania towaru kurierowi. Jednocześnie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje w dniu wydania towaru kurierowi na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy(...)" "(...) Natomiast w zakresie obowiązku rejestracji sprzedaży na kasie fiskalnej stwierdzić należy, iż w przypadku klientów wobec których istnieje obowiązek rejestracji sprzedaży na kasie fiskalnej, Wnioskodawca winien zaewidencjonować sprzedaż w momencie powstania obowiązku podatkowego, tj. w przypadku zapłaty za pobraniem – w momencie wydania towaru kurierowi, natomiast w przypadku gdy zapłata następuje za pomocą systemu PayU, PayPal przed wydaniem przesyłki kurierowi – w momencie otrzymania kwoty zaliczki." Sprzedaż przez Internet - kiedy następuje dostawa towarów w systemie wysyłkowym? Podatnicy prowadzący sprzedaż przez Internet często mają problem z określeniem daty dokonania dostawy towarów. Czy będzie nią data wysłania towaru? Czy może data odebrania towaru przez klienta? Przy określeniu daty dostawy towaru znaczenie ma jej charakter. Jeżeli za cały proces dostawy odpowiada przedsiębiorca, momentem dokonania dostawy towaru będzie odbiór towaru przez nabywcę, czyli data, w której towar do niego dotarł. Jeżeli natomiast za towar od momentu wysłania odpowiada klient, momentem dostawy towaru dla sprzedawcy będzie chwila, z którą towar wysłał. Sprzedaż przez Internet a kasa fiskalna Przedsiębiorcy prowadzący wysyłkową sprzedaż przez Internet (pocztą lub przesyłkami kurierskimi) mają przywilej zwolnienia z prowadzenia kasy rejestrującej bez względu na limit obrotów zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Warunkami zwolnienia wskazanymi w rozporządzeniu jest: otrzymywanie w całości zapłat od kontrahentów wyłącznie za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy lub na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo- kredytowej, której jest członkiem) oraz fakt, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie dostawy zapłata dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres). Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej nie dotyczy sprzedaży określonej w § 4 pkt 1. rozporządzenia, która obejmuje dostawę: paliw płynnych, gazowych, przyczep i naczep, sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, sprzętu fotograficznego, perfum i wód toaletowych, wyrobów tytoniowych, napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, przy których już pierwsza transakcja związana z ich sprzedażą powinna być zarejestrowana na kasie fiskalnej, bez względu na to, czy dotyczy wysyłkowej sprzedaży przez Internet, czy stacjonarnej. Ponadto w zakresie wysyłkowej sprzedaży przez Internet korzystanie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania możliwe jest tylko w przypadku podatników, którzy niezależnie od innych wymogów dotyczących zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania prowadzą szczegółową ewidencję dowodów zapłaty, na podstawie której można ustalić również dane (w tym adres) osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego, na rzecz których dokonano wysyłki towarów.
Funkcje Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych. Rozrachunek transakcji zawartych na publicznym rynku papierów wartościowych. W wyniku zawarcia transakcji Krajowy Depozyt dokonuje krajowych i zagranicznych transferów papierów pomiędzy kontami depozytowymi uczestników oraz realizuje przelewy pieniężne pomiędzy rachunkami Uczestników w banku rozliczeniowym.
Firmy coraz częściej decydują się na używanie kart płatniczych. Jest to wygodna forma rozliczeń bezgotówkowych umożliwiająca szybkie realizowanie transakcji. Ewidencja w księgach rachunkowych przebiega podobnie jak w przypadku innych rozliczeń bezgotówkowych. Rozliczeń pieniężnych w jednostkach dokonuje się w formie gotówkowej lub pieniężne gotówkowe dokonywane są za pośrednictwem konta „Kasa”. Rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeśli przynajmniej jedna ze stron transakcji (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek 1. Formy rozliczeń pieniężnych dokonywanych za pośrednictwem bankuW świetle ustawy - Prawo bankowe karta płatnicza zdefiniowana jest jako karta identyfikująca wydawcę i upoważnionego posiadacza. Uprawnia do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem 2. Rodzaje kart płatniczych- dostęp do środków pieniężnych na odległość,- dokonywanie operacji przy użyciu elektronicznych nośników informacji,- elektroniczna identyfikacja posiadacza karty, niezbędna do dokonania z ustawą o elektronicznych instrumentach płatniczych przez zawarcie umowy o kartę płatniczą:- wydawca karty płatniczej zobowiązuje się wobec posiadacza karty płatniczej do rozliczania operacji dokonanych przy użyciu karty,- posiadacz karty zobowiązuje się do zapłaty kwot operacji wraz z należnymi wydawcy kwotami opłat i prowizji lub do spłaty swoich zobowiązań na rachunek wskazany przez wydawcę księgowa transakcji z użyciem kart płatniczychEwidencja w księgach rachunkowych transakcji przy użyciu karty płatniczej przebiega tak jak dla innych rozliczeń zależności od specyfiki i wielkości jednostki z kart płatniczych może korzystać więcej niż jedna płatności kartami kredytowymi można prowadzić na koncie „Pozostałe rozrachunki”.Dla lepszej kontroli dokonywanych transakcji można uszczegółowić konto, wprowadzając analitykę osób użytkujących karty wraz z numerami kart przy użyciu karty płatniczej debetowej za towary kupione w krajuPrzykład 1Pracownik spółki kupił na potrzeby jednostki materiały biurowe. Zobowiązanie zostało uregulowane kartą księgowa1. Faktura VAT za kupione materiały biurowe:Wn „Koszty według rodzajów” 2 000- w analityce „Materiały”Wn „VAT naliczony” 440Ma „Rozrachunki z dostawcami” 2 4402. Wyciąg bankowy - obciążenie rachunku bieżącego firmy z tytułu zapłaty kartą płatniczą:Wn „Rozrachunki z dostawcami” 2 440Ma „Rachunek bieżący” 2 440Kliknij aby zobaczyć kredytową kartą płatniczą za materiały i usługi zakupione za granicąPrzy realizacji transakcji w walutach obcych mogą powstać różnice kursowe wynikające z zastosowania różnych kursów walut z daty zarachowania przychodu lub kosztu i daty wpływu lub wypływu waluty obcej lub - w przypadku braku rachunku walutowego - jej równowartości w myśl zapisów ustawy o rachunkowości wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie:- średnim NBP - dla celów podatkowych kurs ten przyjmowany jest z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu,- kupna walut stosowanym przez bank na dzień rozliczenia operacji - dzień uznania rachunku bankowego podmiotu przyjmującego płatność kartą płatniczą,-sprzedaży walut stosowanym przez bank na dzień rozliczenia operacji - dzień obciążenia rachunku bankowego posiadacza karty 2Założenia:1. Pracownik, będący w delegacji w Niemczech, dokonał płatności kredytową kartą Spółka nie posiada rachunku Bank obciąża bieżący rachunek spółki płatnościami dokonanymi za pomocą kredytowej karty płatniczej w ostatnim dniu cyklu rozliczeniowego według kursu sprzedaży waluty stosowanego przez bank w tym dniu. Cykl rozliczeniowy rozpoczyna się 21 danego miesiąca i trwa do 20 następnego 20 maja kurs sprzedaży stosowany przez bank prowadzący rachunek bieżący wynosi 3,96 PLN/ Zgodnie z przyjętymi w spółce zasadami rachunkowości zapłaty kartą kredytową przez pracowników ewidencjonowane są na imiennych Średnie kursy NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktur były następujące:- faktura za nocleg wystawiona 18 maja - 3,95 PLN/EUR,- faktura za paliwo wystawiona 19 maja - 3,99 PLN/ księgowa1. Faktura z 18 maja, wystawiona przez podmiot niemiecki, za nocleg - 1000 euro:1000 euro × 3,95 PLN/EUR = 3950 złWn „Koszty według rodzajów” 3 950- w analityce „Delegacje zagraniczne”Ma „Rozrachunki z pracownikami” 3 950- w analityce konto imienne pracownika2. Faktura z 19 maja, wystawiona przez podmiot niemiecki, za paliwo - 500 euro:500 euro × 3,99 PLN/EUR = 1995 złWn „Koszty według rodzajów 1 995- w analityce „Delegacje zagraniczne”Ma „Rozrachunki z pracownikami” 1 995- w analityce konto imienne pracownika3. Wyciąg bankowy z 20 maja:a) obciążenie rachunku bieżącego płatnościami dokonanymi za pomocą karty kredytowej1500 euro × 3,96 PLN/EUR = 5940 złWn „Rozrachunki z pracownikami” 5 940- w analityce konto imienne pracownikaMa „Rachunek bieżący” 5 940b) prowizja w wysokości 2% wartości rozliczeń dokonanych za pomocą karty30 euro × 3,96 PLN/EUR = 118,80 złWn „Koszty według rodzajów” 118,80- w analityce „Usługi obce”Ma „Rachunek bieżący” 118,804. Rozliczenie różnic kursowych powstałych z rozliczenia transakcji (pkt 1):1000 euro × (3,96 - 3,95) = 10 złWn „Koszty finansowe” 10- w analityce „Ujemne różnice kursowe”Ma „Rozrachunki z pracownikami” 10- w analityce konto imienne pracownika5. Rozliczenie różnic kursowych powstałych z rozliczenia transakcji (pkt 2):500 euro × (3,96 - 3,99) = 15 złWn „Rozrachunki z pracownikami” 15- w analityce konto imienne pracownikaMa „Przychody finansowe” 15- w analityce „Dodatnie różnice kursowe”Kliknij aby zobaczyć z zastosowaniem kasy rejestrującej oraz zainstalowanym terminalem POS Podatnicy są zobowiązani do sprzedaży z zastosowaniem kasy rejestrującej, jeśli jest to sprzedaż dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Dokumentacja obrotu detalicznego za pomocą kas rejestrujących obejmuje raporty fiskalne dobowe, miesięczne, okresowe. Raport fiskalny, drukowany z kasy fiskalnej, jest dokumentem księgowym stanowiącym podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W raportach zarejestrowana jest sprzedaż opłacona zarówno gotówką, jak i kartami celu ułatwienia klientom możliwości regulowania zapłaty za kupione towary i usługi kartami płatniczymi sprzedawca może zainstalować urządzenie do akceptowania kart płatniczych, zwane terminalem POS (ang. point of sale).W związku z zainstalowaniem terminala elektronicznego sprzedawca musi jednak ponosić comiesięczne stałe opłaty za jego wypożyczenie, a także opłaty z tytułu połączeń bez znaczenia jest także fakt, że środki pieniężne za sprzedany towar lub usługę nie wpływają na konto sprzedawcy w chwili transakcji. W zależności od umowy podpisanej z agentem rozliczeniowym może to trwać kilka najbardziej odczuwalnym kosztem jest dla sprzedawcy pobierana prowizja, tj. ustalony procent, potrącany od każdej transakcji. Wysokość prowizji jest indywidualnie ustalana z agentem rozliczeniowym i uzależniona od rodzaju prowadzonej działalności, lokalizacji punktu, wysokości obrotów. Zatem sprzedawca za sprzedaż opłaconą kartami płatniczymi debetowymi bądź kredytowymi otrzymuje kwotę z tytułu zrealizowanych płatności pomniejszoną o pobrane przykład wartość transakcji brutto wynosi 600 zł, pobrana prowizja to 3% wartości transakcji, tj. 18 zł. Na konto sprzedawcy wpłynie więc kwota 582 przez bank opłaty jednostka powinna ewidencjonować jak każdą inna usługę obcą, tj. jeśli spółka prowadzi ewidencję na kontach zespołu 4 - jako „Usługi obce”, lub na koncie zespołu z rozporządzeniem Rady Unii Europejskiej prowizja z tytułu płatności dokonanych za pomocą kart płatniczych nie powinna zmniejszać podstawy opodatkowania VAT z tytułu danej transakcji. W konsekwencji podstawą opodatkowania dokonanej sprzedaży jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które dostawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, niezależnie od sposobu płatności, tj. gotówką czy kartą 3Spółka prowadzi handel detaliczny towarami przy użyciu kasy księgowa sprzedaży towarów, za które zapłacono kartą płatniczą1. Dobowy raport fiskalny kasy - kwoty zbiorcze z 10 maja:a) wartość sprzedaży brutto opłacona gotówką - 15 860 złWn „Kasa” 15 860b) wartość sprzedaży brutto opłacona kartami kredytowymi, sprzedaż z odroczonym terminem płatności - 12 200 złWn „Pozostałe rozrachunki” 12 200- w analityce konta imienne banków realizujących płatności z kartc) VAT należny od zrealizowanej sprzedaży opłaconej zarówno gotówką, jak i kartami kredytowymi - 5060 złMa „VAT należny” 5 060d) wartość sprzedaży netto - 23 000 złMa „Sprzedaż towarów” 23 0002. Wyciąg bankowy z 14 maja - wpływ środków z tytułu sprzedaży zrealizowanej przy użyciu kart kredytowych - 11 834 zł:Wn „Rachunek bieżący” 11 834Ma „Pozostałe rozrachunki” 11 834- w analityce konta imienne banków realizujących płatności z kart3. Prowizja pobrana przez bank - 366 zł:Wn „Koszty według rodzajów” 366- w analityce „Usługi obce”Ma „Pozostałe rozrachunki” 366- w analityce konta imienne banków realizujących płatności z kart- art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe - z 2002 r. Nr 72, poz. 665; z 2006 r. Nr 245, poz. 1775- art. 14 ustawy z 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych - Nr 169, poz. 1385; z 2006 r. Nr 157, poz. 1119- art. 30 ust. 2 pkt 1-2, ust. 4 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - z 2002 r. Nr 76, poz. 694; z 2006 r. Nr 208, poz. 1540- art. 13 rozporządzenia Rady Unii Europejskiej (WE) z 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanejJoanna Gawrońska
- М շашупо
- Ιзеζ խ он
rozliczenie transakcji na rynku kasowym
